Βιλστέτερ, Ρίχαρντ

(Richard Willstätter, Καρλσρούη 1872 – Λοκάρνο 1942).Γερμανός χημικός. Σπούδασε χημεία στο Μόναχο, με καθηγητή τον Άντολφ φον Μπέγερ, και αργότερα δίδαξε στο πανεπιστήμιο της Ζυρίχης, στο Ινστιτούτο Κάιζερ Γουλιέλμου του Βερολίνου και στο πανεπιστήμιο του Μονάχου (1916), όπου διαδέχτηκε τον καθηγητή του και παρέμεινε έως το 1935, όταν υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει την έδρα του εξαιτίας των χιτλερικών νόμων και να καταφύγει στην Ελβετία. Εκεί συνέχισε τις έρευνες που είχε αρχίσει στο Μόναχο και κατέληξε σε τόσο σημαντικά συμπεράσματα, ώστε να θεωρείται πλέον ένας από τους μεγαλύτερους χημικούς του 20ού αι. Οι εργασίες του στα αλκαλοειδή τον οδήγησαν το 1898 στη σύνθεση διάφορων υπνωτικών και ναρκωτικών ουσιών, μεταξύ των οποίων της κοκαΐνης (την παρασκεύασε συνθετικά το 1902) και της τροπίνης. Μελέτησε την απορρόφηση του ανθρακικού ανυδρίτη ή διοξειδίου του άνθρακα από τα φυτά, εξήγησε τη φωτοσυνθετική λειτουργία της χλωροφύλλης, τη σύνθεσή της και την αναλογία της με την αιματίνη που περιέχεται στο αίμα, η οποία έχει ένα άτομο μαγνησίου στη θέση του ατόμου του σιδήρου. Ενδιαφέρθηκε επίσης για τη δομή και τον μηχανισμό της αντίδρασης των ενζύμων, των ανθοκυανών για τη σακχαροποίηση του ξύλου και για τη σύνθεση της βεταΐνης, της λεκιθίνης και της ψεκαΐνης. Το 1915 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ χημείας.